Przejdź do głównej zawartości

No to może zaczniemy od tego od czego skończyłam?:)

To, że jest Bogo to już wiecie:) Tak sobie żyliśmy w stanie błogosławionym aż mnie zaczął szlag trafiać;-)
No bo ile można widywać faceta tylko na weekend?!
Półtorej roku żeśmy się tak kurewsko męczyli. Co piątek mnie chłop zabierał spod pracy i jechaliśmy do niego do domu. W niedzielę już spina, bo w poniedziałek trzeba wstać o 4 i mnie odstawić do pracy no i sam Bogo musiał zaiwaniać do swojej.
W sumie i tak facet cały czas w delegacjach, bo taka praca...Lepiej, że byłam u siebie w domu z "towarzystwem" niż sama gdzieś tam na wygwizdowiu:)
Ale ileż można?!
No i padła decyzja, że ja bym chciała z nim, a on ze mną i ten teges:)
Znalazłam pracę migusiem. W Kłodzku. W korporacji! WOW. Szał ciał i w ogóle. Zajęło mi to dwa miechy, żeby wszystko rzucić i wyjechać w (nie Bieszczady) Góry Sowie ;-)
Jeszcze zdążyłam się ze wszystkimi pożegnać. Oj jakie to było rozbrajające jak mi całe biuro zafundowało tort na ostatnie pożegnanie i prezenty i mnóstwo łez! Produkcja to już w ogóle przegięła:) Piliśmy dwa dni! :d
Jeszcze z Bogusiem pojechaliśmy nad morze, żeby tak się odstresować przed całą tą zmianą. I przyszedł dzień prawdy...
Trafiłam do corpo.
Umowa na trzy miechy....
No i jazda.
Ja dopiero co kupiłam auto. Prawko miałam od 2008 ale za kierą nie siedziałam nigdy. Praca oddalona od domu 30 km.
Ale to już na następny raz zostawię, bo tego duuuużo jest:)

Komentarze

  1. Gimikis20 września 2018 00:08

    Nawet nie wiesz jak się cieszę, że wróciłaś;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Alutka20 września 2018 00:56

      Ja chyba też się cieszę:) Zobaczymy, co z tego wyjdzie.

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

W końcu.

W końcu mogę napisać, że już po wszystkim. Po ślubie, po przyjęciu weselnym z rodzina i po wczorajszej bibie ze znajomymi naszymi wszelakimi aczkolwiek najbliższymi :) Te ostatnie trzy tygodnie to była jakaś masakra.(ale to potem) Uroczystości wszystkie się udały, oprócz tego że poryczałam się przy składaniu przysięgi i mój własny ojciec to nagrał.... Trzy dni z moja rodzina w domu przebiegły bez spięć, aczkolwiek już mi się nieco gotowało w gardełku...Wiadomo, co za dużo to niezdrowo:) Przeżyłam fryzjerów, mejkapy i cały ten szum. Najlepsze było jak z siostrą pojechałyśmy do fryzjera i kosmetyczki a chłopakom zostawiliśmy dekorowanie samochodu. To, co zobaczyłyśmy po powrocie to była masakra :D. Szkoda, że nie zrobiłam zdjęć. Dwa wiszące balony na lusterkach i żałobna wstążka koło maski :) No nie da się  tego ubrać w słowa. Najlepiej na przyjęciu bawiliśmy się MY :) i chyba właśnie o to chodziło. Wczoraj zaś mieliśmy imprezę tylko dla znajomych. Też było superowo. Tańce i sz...
1 komentarz
Czytaj więcej

Ślub i te wszystkie pierdoły, które mnie wkurwiają...

22 marca jest data zero...I jak na razie to zaproszenia doszły, nie wszystkie rozdane...Obrączki doszły w tym moja za mała...Sukienki nie mam bo kurwa w żadną się nie mieszczę a jak już się zmieszczę to wyglądam jak pierdolona wieśniara...Jakbym chciała tak wyglądać to bez problemu byśmy załatwili sytuację:) Ślub bierzemy w kaloszkach i dresikach- na imprezę styl dowolny. I wszyscy (WSZYSCY) byliby zadowoleni :) Po za tym nie widzę tego, że do urzędu chce mi się zwalić cały zakład mojego przyszłego męża... Moi znajomi zaakceptowali fakt, że nie chcę "obcych" na ślubie i wiedzą, że będzie impreza "po" i to im wystarcza. Nie kumam faktu, że Bogdana znajomi nie przyjmują tego do wiadomości. Skoro wszyscy mogą uczestniczyć w tym wydarzeniu w USC to dlaczego nie ONI... Nie wiem jak mam to przyjąć do wiadomości... Przed chwilą wróciłam od kochanej sąsiadki z imienin:) i ona mi powiedziała, że to naturalne, że jak ktoś chce przyjść na ślub to po prostu przychodzi... ...
2 komentarze
Czytaj więcej

Może mi ulży...

 Tak się właśnie zastanawiałam, czy to miejsce jeszcze istnieje:) A jednak! :) Szukam upustu swoich myśli, które powoli mnie zabijają od środka. Za dużo ich na raz. Swoimi czasy pisanie potrafiło jakoś uporządkować to, co dzieje się u mnie w bani. Mam  nadzieję, że teraz też tak będzie. Stało się z mojego wyboru, że jestem w miejscu gdzie nie wiem jak się odnaleźć. Całkowicie jestem sparaliżowana. Mam w głowie jeden wielki chaos i wielkiego nerwa, co ja teraz pocznę. Już zapomniałam jak się pisze nawet. Dziwne uczucie... Tyle bym chciał na raz opisać, ale niestety nie umiem tego ubrać w słowa. Wszystko muszę sobie jakoś poukładać w głowie. Mam nadzieję, że uda mi się to jakoś sprawnie ogarnąć, bo szkoda czasu na zbędne pierdolenie;-)  to na razie tak dla pierwszego oddechu... Ufff...
1 komentarz
Czytaj więcej